வாழ்க்கை(வலி)ன்னா என்ன? -- பாகம் 2

நன்றிங்க இரண்டாம் பாகத்தை படிக்க வந்ததிற்கு...

முதல் பாகம் இணைப்பு இங்கே : -
முதல் பாகம்


அங்க போயி நிக்கும்போது அடிவயிரே கலக்குற மாதிரி இருக்குங்க, ஆமா அங்க பார்த்தா என்னை மாதிரி குறைஞ்சது ஒரு 500 பேராவது நிற்பாங்க,திரும்பி போன வாழ்க்கை இல்ல அப்டின்னு மனசு சொல்லும், சரின்னு காத்து இருப்பேன்.கடைசில எல்லோரும் உங்க சுயவிவரம் அடங்கிய தாளை கொடுத்துவிட்டு செல்லுங்கள், உங்களை விரைவில் அழைக்கிறோம் அப்டின்னு சொல்வாங்க,


வெற்றி அடைந்திடலாம் என நினைத்த வெள்ளந்தி மனசு அப்டியே உடைந்து போகும் பாருங்க,மணி 4 ஆகி இருந்தும் சாப்பிட கூட மறந்துடும்ங்க இந்த வயிரும். 1 மணிக்கு சாப்பிட வேண்டிய மதிய உணவை 12 மணியில் இருந்து ,சாப்பிடு,சாப்பிடு அப்டின்னு சொல்ற அம்மா கண்முன்னாடி வந்து வந்து போவாங்க பாருங்க. என் தன்னம்பிக்கையை என்கூட இருக்க சொல்லிட்டு என் கண்ணீர் துளி மட்டும் என்னைய விட்டு வெளியே போகும்ங்க அந்த நேரத்துல ...

எப்படி வீடு திரும்பி போவேன்னு தெரியாதுங்க, 5.30 மணிக்கு டீ கடைல "அண்ணா ஒரு பாதம் பால்" அப்டின்னு ,சொல்றப்ப ஏதோஒரு இனம் தெரியா ஆறுதல்,போற-வர மக்களை பார்க்கும் போது நாமும் ஒரு நாள் சாதிச்சுடலாம்னு மனசு எனக்குள்ளே சொல்லிக்கும். இரவு சாப்பிட்டுட்டு படுக்கிறதோட சரிங்க, தூக்கத்த முந்திகிட்டு, கஷ்டப்பட்டு படிக்க வைச்ச அப்பா அம்மாவோட நினைவுதாங்க வரும்,அந்த மொட்டை மாடி தரைக்கு நிச்சயம் தெரியும்ங்க என் கண்ணீரோட முகவரி,

இப்படிதான் பல நேர்முகத்தேர்வுகளின் தோல்விகளை, மாலை நேரத்து சூடான பாதாம் பால் குளிர வைக்கும்ங்க..அன்றைய ஒரு மாலை நேரம் அழகானதாய் மாற்றிவிட்டது "நீங்கள் நேர்முகத்தேர்விற்கு அழைக்க படுகிறீர்கள்" என்ற அந்த மின்னஞ்சல்..

வேகமாய் எனது அறைக்கு வந்து படிக்க ஆரம்பித்துவிட்டேன், அரைகுறையாய் இரவு உணவு, அரைகுறையாய் அனைத்தும் முழுமையாய் இந்த முறை ஜெய்த்துவிடவேண்டும் என்பதற்காக..
தூங்கியதாய் ஞாபகம் இல்லை விழிக்கும்போது, மீண்டும் அரைகுறையாய் அணைத்தும்,சரியான தேர்வு நடைபெறும் இடத்தில் ஆஜராகியதை தவிர,

இம்முறை ஆட்களை கண்டு பயம் இல்லை, காரணம் டீ கடைக்காரன் கூட கண்விழித்துஇருக்காத நேரம் அல்லவா அது. நிச்சயம் நான் தான் அங்கே முதல்வனாய், தேடலில் பசிக்ககூடவில்லை, காத்திருந்தேன் காத்திருந்தேன்.சக போட்டியாளர்களின் எண்ணிக்கை நிச்சயம் 1000 தொட்டு இருக்கும்,பெரிய நிறுவனம் நடத்திய நேர்முகத்தேர்வு என்பதால்,

எப்படியோ முதல் கட்ட கணிதவியல் தேர்விற்கு உள்ளே அனுப்பப்பட்டேன்,கழித்தும்,கூட்டியும், பெருக்கியும்,வகுத்தும் என் எதிர்கால வாழ்க்கைக்கு போராடினேன். சிறிது நேரத்தில் முதல்கட்ட தேர்வு முடிந்தது ,அனைவரும் பெரிய அரங்கில் காத்திருக்கவும்,மதிய உணவை முடித்துவிட்டு வரவும் என அறிவிப்பு செய்யப்பட்டது,

கனவுகளோட காத்திருந்த அந்த நொடிகளில் நிஜமாய் பசிக்கவில்லை, எதிர்காலத்திற்காக என்னோடு என்னைபோல் என் வயிரும் கூட என்னோடு ஆவலாய் காத்து இருந்தது பசிக்காமல்,

சிறிது நேரத்தில் முடிவை வாசிக்க வந்தார்கள், இருக்கையின் நுனியில் அமர்ந்து, என் பெயரை நான் கேட்க்க ஆசைப்பட்டேன், சிறிது நேரத்தில் வாசிக்கப்பட்டு முடிந்துவிட்டது எனது பெயரை கேட்கமுடியவில்லை,எழுவதற்குமுன் இன்னொரு தகவல் அறிக்கை வந்தது, மீண்டும் வாசிக்க தொடங்கினார்கள் பெயர்களை, மீண்டும் கடவுளை பிரார்த்திக்கிறேன் , என் பெயரும் வாசிக்கப்பட்டது, நிஜமாய் இதயம் கனத்தது சந்தோஷத்தில்,வென்று விட்டதாய் குதித்தேன்,

வாசிக்கபட்டவர்கள் அந்த அறைக்கு செல்லும்படி அறையின்
பெயரை வாசித்தவுடன் அங்கே இருந்த முதல் ஆள் நானாகத்தான் இருப்பேன், இரண்டாவது தேர்வு, குழுவாக அமர்ந்து கருத்துகளை ஆங்கிலத்தில் பரிமாறிக்கொள்ள வேண்டும் என்று சொன்னதும் கால்கள் நடுங்கத்தொடங்கின,

இவ்வளவு சீக்கிரம் வெற்றி வீழ்ந்துவிடும் என்று நினைக்கவில்லை இருந்தும் போராட தயாராகிவிட்டேன்..அறைக்குள் சென்றோம் நானும் சக போட்டியாளர்களும்..

அறையில் என்ன நடந்தது, அடுத்த பதிவில் பார்ப்போம்....

மூன்றாம் பாகம் இணைப்பு இங்கே : -
மூன்றாம் பாகம்