சிரித்தே கொன்றாய் ......

இரவு முழுவதும்-                                                                            

சுவரையே வெறித்து பார்த்த கண்கள்,                                                                           
உன் செல்ல பெயரை உச்சரித்தே காய்ந்துபோன உதடுகள்,                                                                           
நீ திட்டியனவாய் இருந்தாலும் திரும்ப திரும்ப கேட்டு கொண்டே இருந்த காதுகள்,                                                                           
விநாடிகளை கணக்கிட்டு கொண்டிருந்த விரல்கள்,                                                                           
புரண்டு படுத்தே தேய்ந்த தேகம்,                                                                           
சண்டை இட்டது போல் வெட்கத்தால் பிரிந்தே இருந்த கால்விரல்கள்,                                                                           
இருட்டிலும் பிரகாசிக்க முயற்சித்த முகம்,                                                                           
எங்கு எங்கே ரசாயன மாற்றம் நடக்கிறது என்று தெரியாமல் தவித்த உடல்,                                                                                                                                                       
உடலெங்கும் ஓடி எதோ சொல்ல முயன்று தோற்று போன குருதி,                                                                                                                                         
ஓடிய குருதியின் வெப்பம் தாங்காமல் வெடிக்க முயற்சித்த நரம்புகள்,                                                                                                                                       
புடைக்கும் நரம்பிற்கு சமாதானம் கூறிய தோல்கள்,                                                                                                                                           
எனது உடலில் உனது உளவாளியாய் வேலை பார்த்த உன் நினைவுகள்,                                                                           
காற்றில் உன்னை தேடி இதயத்தோடு இணைக்க முயற்சித்த ஒவ்வொரு சுவாசமும்,                                                                                                                                                       
தனக்குள் உனக்கொரு இடத்தை கொடுத்து கனத்த இதயம்,                                                                                                                                                                                                                                                                                                                


இவையனைத்தும் வெட்கத்தில் இறந்து பிறந்தன                                                                           
என்னை திட்டிய பிறகு, நீ சிந்திவிட்டு போன காலை நேர பனித்துளி புன்னகையால்.........

                                                                                          --விஜி